wetgeleerde
kenner v/d wette.
M. J. Koenen's (1937)
m. wetgeleerden (kenner der wetten, der godsdienstige voorschriften: rechtsgeleerde): de Farizeeën en Wetgeleerden in oud-Jeruzalem.
J.H. van Dale (1898)
WETGELEERDE, m. (-n), rechtsgeleerde die bedreven is in recht en wet. WETGELEERDHEID, v.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: