Wiktionary (2019)
westers - Bijvoeglijk naamwoord 1. met betrekking tot of gelegen in het Westen ♢ In de Tweede Wereldoorlog kwam Japan in conflict met de westerse mogendheden. ♢ Zijn beide ouders komen uit een westers land. Woordherkomst Afgeleid van wester...
Muiswerk Educatief (2017)
westers - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: wes-ters 1. wat uit de Verenigde Staten of West-Europa komt ♢ in de westerse samenleving wonen veel rijken Bijvoeglijk naamwoord: wes-ters de/het westerse ...
Van Dale Uitgevers (1950)
bn., 1. van of als in, uit het Westen : de Westerse Kerk (tgov. de Oosterse of Griekse Kerk); hei Westerse Romeinse rijk ; 2. (in ’t bijz.) van Wes-tEuropa, van, als van de bewoners van W.-Europa: de Westerse beschaving ; Westers weten en Oosterse wijsheid ; — als een Westerling; Westers gekleed gaan.
M. J. Koenen's (1937)
bn., bw. (als in, uit, eigen aan, afkomstig v. of betreffende het westen): westerse beschaving; de westerse kerk, de Latijnse, Roomse kerk tegenover de Oosterse, Griekse.
Jozef Verschueren (1930)
('westərs) bn. van, eigen aan, in, uit, behorend tot, betreffende het westen : de -e beschaving; men noemt de Latijnse Kerk de Westerse Kerk in tegenstelling met de Griekse of Oosterse Kerk; het Westers Romeinse rijk of Westromeinse rijk.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
bn., 1. van of als in, uit het Westen: de Westerse Kerk (tegenover de Oosterse of Griekse Kerk); het westerse Romeinse Rijk; 2. (m.n.) van West-Europa: westers weten en oosterse wijsheid; als een westerling: westers gekleed gaan; bij uitbreiding ook in toepassing op West-Europa en Noord-Amerika samen.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
