Wat is de betekenis van WANKELBAAR?

wankelbaar - Bijvoeglijk naamwoord 1. in staat of geneigd te wankelen ♢ Zijn wankelbaar optreden zette een vraagteken achter zijn geloofwaardigheid. Woordherkomst Naamwoord van handeling van wankelen met het achtervoegsel -baar Antoniemen onwankelbaar

adj. & adv., wif, tim-, tinsidich.

bn. bw. (-der,-st), 1I. licht wankelend, niet verzekerd : een wankelbaar evenwicht; — fig. ook van onstofl. zaken: een wankelbare reputatie; 2. onzeker, niet vast van wil, onbestendig: een wank Ibaar mens ; wankelbaar in zijn besluit.

bn., bw.; eig. geneigd om te wankelen; niet vast, onzeker, onbestendig: wankelbaar evenwicht; het wankelbaar geluk.

('wan) bn. en bw. (-der, -st) 1. onvast : evenwicht. 2. onbestendig, veranderlijk. 3. aarzelend.

bn. en bw. (-der, -st), licht wankelend, niet verzekerd: een wankelbaar evenwicht; (fig.) een wankelbaar lot, onbestendig.

...

WANKELBAAR - bn. bw. (-der, -st), onvast, onbestendig : een wankelbaar mensch; — aarzelend: wankelbaar in zijn besluit; — veranderlijk : een wankelbaar evenwicht, onstandvastig. WANKELBAARHEID, v. onstandvastigheid.