vetlap
(17e eeuw) (scheldw.) vuil, smerig iemand; viespeuk; gemene vent; dikzak. • Vetlap, (mil.), smerig, vuil soldaat. (Taco De Beer & Dr. E. Laurillard: Woordenschat. 1899) • Vetlap, znw., m. — Smeerlap, vuilaard. (Ook in Brab., z. Sch.) 'Ne vuile vetlap. Dieë vetlap hée' mij bedrogen. (Jozef Cornelissen & Jan Bapt...