Wat is de betekenis van Vervoeging?

vervoeging - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) de verbuiging van een werkwoord ♢ De vervoeging van het werkwoord werd door alle leerlingen fout gedaan. Woordherkomst Naamwoord van handeling van vervoegen met het achtervoegsel -ing.

Onder vervoeging (of: conjugatie) worden de vormveranderingen verstaan bij werkwoorden, waarmee tijd (1), persoon (2), getal (3) en/of wijs (4) worden uitgedrukt: (1) het brandt (onvoltooid tegenwoordige tijd) - het brandde (onvoltooid verleden tijd) (2) ik loop (eerste persoon) - jij loopt (tweede persoon) (3) hij werkt (enkelvoud) - zij werken (m...

vervoeging - zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-voe-ging 1. verandering van vorm die nodig is om een werkwoord in een zin te laten passen ♢ de vervoeging van 'worden' is onder andere 'word' en 'wordt' Zelfstandig naamwoord: ver-voe-ging...

Onder vervoeging (of: conjugatie) worden de vormveranderingen verstaan bij werkwoorden, waarmee tijd (1), persoon (2), getal (3) en-of wijs (4) worden uitgedrukt.

conjugatie; in de spraakkunst: het veranderen van werkwoorden naar tijd (ik kom ik kwam), persoon (ik kom jij komt), getal (ik kom wij komen) en wijze (kom hier uw rijk kome hij komt).

s., forfoarming.

...

v. (-en), het vervoegen, conjugatie: de sterke en de zwakke vervoeging.

is de vertaling van het Lat. conjugalio en duidt de vormveranderingen van het werkwoord aan in overeenstemming met zijn functie in de zin. Wijzigingen van de stamvocaal en suffixen dienen voor de vorming der tijden en wijzen, terwijl de persoonsuitgangen naar alle waarschijnlijkheid oorspronkelijk zelfstandige voornaamwoorden geweest zijn.