Verdoold
bn., verdwaald; afgedwaald.
M. J. Koenen's (1937)
1 bn. (verdwaald, afgedwaald); 2 verdoolde, m. en v. verdoolden (iem., die eig. of fig. afgedwaald is).
Jozef Verschueren (1930)
(vər'do:lt) bn. 1. verdwaald. 2. afgedwaald van de weg der deugd enz. →: schaap.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: