Wat is de betekenis van Ventiel?

ventiel - Zelfstandignaamwoord 1. (werktuigbouwkunde) klep waardoor een gas of vloeistof in of uit een ruimte kan stromen 2. (muziek) inrichting in sommige muziekinstrumenten om het instromen en ontsnappen van de lucht te regelen en daardoor de toonhoogte te veranderen

Ventielen zijn componenten die zorgen voor het sturen en regelen van de vloeistof- of luchtstroom.

ventiel - zelfstandig naamwoord uitspraak: ven-tiel 1. luchtklep waar de lucht maar in één richting door kan ♢ ik maakte de fietspomp vast aan het ventiel en pompte de band vol lucht Zelfstandig naamwoord: ven-tiel h...

(het; -en) - luchtklep, inrichting waardoor lucht onder druk in een fietsband gebracht kan worden of geleidelijk eruit kan ontsnappen (t.w. zo, dat de lucht er maar in één richting door kan).

luchtklep

1. klep, een inrichting in buizen of ketels om gas of vloeistoffen af te sluiten of bij een bepaalde druk te laten wegstromen; 2. bij blaasinstrumenten maken ventielen het mogelijk de hele toonladder, dus niet alleen de natuurlijke tonen, te blazen. Door het indrukken van een der drie ventielen of een combinatie daarvan verlengt men namelijk de luc...

(van Lat. ventus = wind), bij koperen blaasinstrumenten een mechanisme om de toon te verlagen door een extra buislengte aan de trillende luchtkolom toe te voegen. Door de toepassing van ventielen in de 19de eeuw werd het mogelijk alle chromatische tonen op een koperen blaasinstrument voort te brengen. Men onderscheidt het drukventiel (of piston, bi...

o., luchtklep; windklep (in orgels).

s.n., fentyl (it).