Wat is de betekenis van uiteinde?

o. (-n), 1. einde, punt waar iets eindigt: een stok heeft twee uiteinden; aan het uiteinde van het havenhoofd. 2. afloop, slot: die zaak had een treurig uiteinde; (in ’t bijz.) afloop van het jaar: iem. een zalig uiteinde wensen. 3. (fig.) laatste uur, dood.

uiteinde - Zelfstandignaamwoord 1. het uiterste punt van iets ♢ Het uiteinde van de draad steek je door het oog van de naald. 2. een benaming voor oudejaar ♢ Waar vier jij dit jaar het uiteinde? Woordherkomst samenstelling van uit en einde

uiteinde - zelfstandig naamwoord uitspraak: uit-ein-de 1. laatste stuk van iets ♢ pak het uiteinde van het touw vast 1. een goed uiteinde [prettige oudejaarsavond] Zelfstandig naamwo...

Gehucht in de gemeente Delfzijl aan de Uiteinderweg ten N.O. van Holwierde, vlak achter de zeedijk bij de Bocht van Watum. In 1445 vermeld als: jn wtende = het uiterste einde.

einde; afloop; dood.

s.n., ein (de), útein (it); (v. verschillende voorwerpen), ears.

o. uiteinden (eig. het uiterste einde; fig. de afloop ener zaak; ook: laatste uur, dood): zegsw. ik wens u een zalig uiteinde, einde des jaars, wens op 31 Dec.

('uit) o. (-n) I. Eig. 1. Algm. uiterste einde, punt. 2. Inz. a. einde van het jaar : ik wens u een zalig wens op 31 december, b. laatste uur, dood. II. Metf. afloop.

o. (-n), 1. punt waar iets eindigt: een stok heeft twee uiteinden; 2. afloop, slot; 3. (fig.) laatste uur, dood.