Wat is de betekenis van uitbranden?

uitbranden - Werkwoord 1. (intr) zo volledig afbranden dat alleen de muren resten 2. (ov) (medisch) met vuur of een gloeiend voorwerp behandelen van wonden Woordherkomst samenstelling van uit en branden Verwante begrippen [2] cauteriseren, doodbranden, toeschroeien

uitbranden - regelmatig werkwoord uitspraak: uit-bran-den 1. tot het einde laten branden ♢ laat het vuur maar even uitbranden 1. zijn kaarsje is uitgebrand [hij is dood] ...

uitbranden - genezen van een venerische ziekte; eig. ‘door branden verwijderen’. Bendgy beset met Pokken, Of twee driemael uitgebrand, 'l bedekt men met de rokken, DE vos, KL J. Konkelp. 50 [1714].

v., útba(e)rne, -brânne.

(brandde uit, heeft en is uitgebrand), 1. (onoverg.) ten einde branden: laat de kaars maar uitbranden; de kachel is uitgebrand; (fig.) zijn kaarsje is uitgebrand, hij is dood. 2. (overg.) (het inwendige van iets) door branden of gloeien verwijderen, resp. het er van ontdoen om het uit te hollen of te zuiveren, te reinigen: een boom...

brandde uit, h. (1), i. (2) uitgebrand (1 door gloeiing of hitte [het inwendige van iets] doen verdwijnen, iets reinigen; 2 leegbranden): 1. een pijp uitbranden, een schoorsteen uitbranden; 2. het huis is geheel uitgebrand.

('uid) (brandde uit, uitgebrand) I. (heeft) door het verbranden van het inwendige, reinigen : een schoorsteen -. lI. (is) 1. ten einde branden : de lamp is uitgebrand. 2. leegbranden : het huis is geheel uitgebrand.

(brandde uit, heeft en is uitgebrand), 1. leeg-, opbranden: het huis is geheel uitgebrand; (fig.) zijn kaarsje is uitgebrand, hij is dood; 2. (het inwendige van iets) door branden of gloeien verwijderen, reinigen: een wespennest uitbranden.

...