Wat is de betekenis van Toebijten?

toebijten - Werkwoord 1. (ditr) op snauwende wijze iemand iets meedelen ♢ Hij kreeg toegebeten dat hij zijn mond te houden had. Woordherkomst samenstelling van toe(bijwoord) en bijten(werkwoord)

v., tabite.

(beet toe, heeft toegebeten), 1. (onoverg.) in iemands richting bijten: het had hem toegebeten uit de smalle mond (Slauerhoff); 2. (overg.) op een korte toon tot iem. zeggen, als gevolg van kwaadheid, angst, ongeduld enz.: er was er een die hun toebeet dat ze lafaards waren; iem. scherpe woorden toebijten; 3. (onoverg.) overgaa...

de hond beet toe, h. toegebeten (in iets bijten, goed stevig bijten; fig. een voorstel aannemen; bijtend, snauwend zeggen): hij zal niet toebijten; kat, beet hij haar toe.

('toe) (beet toe, heeft toegebeten) 1. de tanden erin zetten, aanbijten. 2. goed, stevig bijten : de hond bijt toe. 3. op een voorstel ingaan, toehappen : eindelijk heeft hij toegebeten. 4. knorrend toespreken : toesnauwen.

(beet toe, heeft toegebeten), 1. in iets (stevig) bijten; 2. op korte toon tot iemand zeggen: iemand scherpe woorden toebijten; 3. (fig.) ingaan op een voorstel, toehappen: eindelijk heeft hij toegebeten.

...

Toebijten - (beet toe, heeft toegebeten), aanbijten, de tanden in iets zetten; goed, stevig bijten : de hond bijt toe; — (fig.) toehappen : eindelijk heeft hij toegebeten, is hij op het voorstel ingegaan; — toesnauwen, iem. knorrende toespreken ; iem. scherpe woorden toebijten.

...