tekortkoming - Zelfstandignaamwoord 1. een gebrek of gemis in iets of iemand Woordherkomst Naamwoord van handeling van tekortkomen met het achtervoegsel -ing Verwante begrippen afwezigheid, euvel, manco, mankement, tekort

tekortkoming - zelfstandig naamwoord uitspraak: te-kort-ko-ming 1. fout of gebrek ♢ mijn nieuwe vriend heeft geen tekortkomingen Zelfstandig naamwoord: te-kort-ko-ming de tekortkoming de...

v. (-en), datgene waarin iemand of iets te kort schiet, niet voldoet aan de gestelde eisen of verwachtingen; m.n. in moreel opzicht: vele tekortkomingen hebben.

s., tokoartkomming, tokoart (it).

v. (-en), datgene waarin iem. of iets te kort komt, te kort schiet, niet voldoet aan de gestelde eisen of verwachtingen; in ’t bijz. in moreel opzicht: vele tekortkomingen hebben; iem. zijn tekortkomingen zwaar aanrekenen.

v. tekortkomingen (waarin of waar iem. te kort komt: zonde, fout, gebrek).

Tekortkoming - v. (-en), wat of waarin iem. te kort komt; (fig.) overtreding, ondeugd, gebrek : vele tekortkomingen hebben; iem. zijne tekortkomingen zwaar aanrekenen.