stuitend
stuitend - Bijvoeglijk naamwoord 1. moreel verwerpelijk of aanstootgevend ♢ De excuses die senator Barton uitsprak jegens BP werden door veel Amerikanen stuitend gevonden. stuitend - Werkwoord 1. onvoltooid deelwoord vanstuiten
Wiktionary (2019)
stuitend - Bijvoeglijk naamwoord 1. moreel verwerpelijk of aanstootgevend ♢ De excuses die senator Barton uitsprak jegens BP werden door veel Amerikanen stuitend gevonden. stuitend - Werkwoord 1. onvoltooid deelwoord vanstuiten
Marco Bunge (1985)
Buitengewoon onaangenaam. Met een stuitende uitspraak maakt een spreker dikwijls vooral zichzelf belachelijk.
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw. (-er, -st), aanstoot gevend, zeer hinderlijk, zeer onaangenaam: stuitende woorden: een stuitende behandeling; — hij vond die dingen stuitend lelijk.
Jozef Verschueren (1930)
('stuitənt) bn. en bw. (-er, -st) aanstoot gevend, ergerlijk: dat is voor mijn gemoed; handelen.
J.H. van Dale (1898)
Stuitend - bn. (-er, -st), aanstoot gevend, ergernis wekkend : stuitende woorden; eene stuitende behandeling.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: