sponning
sponning - Zelfstandignaamwoord 1. (bouwkunde) een langwerpige groef of gleuf met twee zijkanten ♢ De sponning was te klein voor de nieuwe deur.
Wat is de betekenis van sponning?
Muiswerk Educatief
Muiswerk Educatief (2017)
sponning
sponning - zelfstandig naamwoord uitspraak: spon-ning 1. gleuf of groef waar iets in past ♢ de ruiten stonden te rammelen in hun sponning Zelfstandig naamwoord: spon-ning de sponning de...
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
SPONNING
v. (-en), (timm.) gleuf, groeve (waarin iets sluit): verbinding met sponningen; de sponning van een schuifraam.
De Kleine Winkler Prins
Winkler Prins (1949)
Sponning
in het timmervak gebruikelijke naam voor een groef in een stuk hout, meestal lopende in de langsrichting. Men treft S.-en aan vnl. bij ramen, deuren en kozijnen, bv. tochtsponningen en glassponningen.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
sponning
v. sponningen, sponninkje (gleuf, inz. waarin men een schuifraam, een schoolbord enz. op en neer schuift).
Gerelateerde zoekopdrachten