Schreeuwerig
adj. & adv., razerich, ropperich, skreauwerich.
Wat is de betekenis van SCHREEUWERIG?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Schreeuwerig
bn. bw. (-er, -st), 1. gedurig of telkens -schreeuwend: een schreeuwerig kind; — overmatig luide sprekend, kijfachtig : een schreeuwerig mens ; 2. luid en onaangenaam klinkend : een schreeuwerige stem ; 3. geneigd heftige grote woorden te gebruiken, resp. met heftige grote woorden : een schreeuwerig artikel; hij spre...
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
schreeuwerig
bn., bw. (voortdurend schreeuwende; geneigd misbaar te maken, heftige grote woorden te gebruiken; uit heftige grote woorden bestaande, met heftige grote woorden): een schreeuwerig kind; een schreeuwerige stem, op een schreeuwerige toon; een schreeuwerige nulliteit; hij sprak me te schreeuwerig.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Schreeuwerig
bn. en bw. (-er, -st), 1. gedurig of telkens schreeuwend; kijfachtig: een schreeuwerig mens; 2. geneigd heftige grote woorden te gebruiken, resp. met heftige grote woorden: een schreeuwerig artikel.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
SCHREEUWERIG
SCHREEUWERIG - bn. bw. (-er, -st), gedurig hard schreeuwend : een schreeuwerig kind ; telkens luide sprekende, kijfziek : een schreeuwerig mensck; met eene schreeuwerige stem. SCHREEUWERIGHEID, v.
Gerelateerde zoekopdrachten