Schimpen
v., skimpe, lêbje, bloarje, gûchje.
Wat is de betekenis van Schimpen?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Schimpen
(schimpte, heeft geschimpt), honende woorden zeggen, op onwaardige wijze kritiek uitoefenen, schelden: op iem. schimpen; op de regering schimpen.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
schimpen
schimpte, h. geschimpt (honende woorden spreken, schamper uitvallen, honend afgeven op): schimpen op geld en geldzakken.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
schimpen
('schimpən) (schimpte, heeft geschimpt) met schampere spot schelden, uitvaren : op iemand, op een misbruik -.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Schimpen
(schimpte, heeft geschimpt), honende woorden zeggen, op onwaardige wijze kritiek uitoefenen, schelden: op iemand schimpen.
Keur van Nederlandsche woordafleidingen
J.Pluim (1911)
Schimpen
van ’t Mnl. schemp — scherts, spot, van den Germ. wt. skimp — schertsen. De oorspr. niet-ongunstige bet. heeft zich dus gewijzigd in ongunstigen zin.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
Schimpen
Schimpen - (schimpte, heeft geschimpt), hoonen, schelden, uitvaren tegen : op iem. schimpen; op de regeering schimpen. SCHIMPING, v. (-en), het schimpen, geschimp.
Etymologicum 1573
Cornelis Kiliaan (1573)
schimpen
Iocari, ludere, cauillari: & Irridere, subsannare, perstringere, taxare, reprehendere.
Gerelateerde zoekopdrachten