Wat is de betekenis van Scherpte?

scherpte - zelfstandig naamwoord uitspraak: scherp-te 1. hoe scherp iets is ♢ de scherpte van haar verstand is opvallend Zelfstandig naamwoord: scherp-te de scherpte

s., skerpte.

v. (-n), scherpheid in de versch. bet.: de scherpte van een mes, een zuur, sterk water; de scherpte van het gehoor, het gezicht; de scherpte van een beeld, een foto; de scherpte van oordeel, van verstand.

v. (de eigenschap scherp te zijn, de omstandigheid, dat iets scherp is); de van een mes; fig. de scherpte van het gezicht, de van het verstand; de scherpte van een stem; de scherpte van salpeterzuur; de scherpte van een antwoord.

(‘scherptə) v. het scherp zijn: de van een lijn, mes, schip, stem, blik, kwelling, van salpeterzuur, van woorden; de van het verstand, de geest.

Scherpte - van een beeld in de photographie is verkregen, wanneer een punt wordt weergegeven door een cirkeltje van hoogstens 0.01 m.M. doorsnee.

v. (-n, -s), omstandigheid dat iets scherp is; eigenschap scherp te zijn.

...

Scherpte - v. (-n), scherpheid : de scherpte van een mes, een zuur, sterk water; — de scherpte van het gehoor, het gezicht; — de scherpte van oordeel, van verstand; — de scherpte van de lucht, van het weer.