Wat is de betekenis van schandaal?

(1950) (Gent, sch.) sandaal. • Schandaal. Scherts, voor sandaal: waar zijn mijn —? (L. Lievevrouw-Coopman: Gents Woordenboek. 1950)

schandaal - zelfstandig naamwoord uitspraak: schan-daal 1. waar men schande van spreekt ♢ het is een schandaal dat hij zijn kinderen verwaarloost Zelfstandig naamwoord: schan-daal het schandaal ...

iemand die zich schandalig gedraagt, die aanstoot geeft. Zij kan ’t zich ter wereld niet begrijpen hoe menheer zoo’n vuil schandaal van de straat meê naar boven heeft gedragen. (Jan Jacob Cremer, Fabriekskinderen 1863) Ik moet je onder mij hebben, schandaal. (Roobjee, Vincent en Astrid van Gogh verdwijnen in een korenveld, 1977)...

aanstoot, ergernis; ook de gebeurtenis zelf die de ergernis opwekt.

Via het Franse woord scandale is ons schandaal ontleend aan het Latijnse scandalum en het Griekse skandalon. De betekenis is oorspronkelijk: aanstoot, ergernis, verleiding. Natuurlijk is er verwantschap met het zelfstandige naamwoord schande, dat uit Middelnederlands scaemde is ontstaan en dus kennelijk familie is van schaamte, maar ook van het wer...

(het), (ook:) 1. lawaai, herrie. Eén sloeg met een eri-dori stok op een verroest blik en wij zongen: ‘Lang zal ze leven!’ Dat vond mis Francina niet goed. ‘Hou jullie op met dat schandaal’, en we moesten ophouden (Hijlaard 70). 2. ruzie. Er is schandaal op straat. Een heleboel mensen staan te kijken (Hijlaard 34)....

s.n., skandael (it).

...

o. (...dalen), 1. aanstoot, ergernis: schandaal geven, maken; 2. gebeurtenis die in enigszins ruime kring aanstoot en vooral opspraak geeft (inz. in de verkleinvorm): Haagse schandaaltjes; een publiek schandaal; 3. handeling of toestand die geschikt is om aanstoot te geven, schandelijke handeling: zijn gedrag is een schand...