Wat is de betekenis van Praedicaat?

(<Lat.), o. (...caten), 1. benaming, attribuut; loffelijke bijvoeging: het praedicaat ,,cum laude” bij een examen ; 2. eretitel: het praedicaat van baron ; 3. (taalk.) gezegde, datgene wat van het onderwerp wordt gezegd.

(Lat.) (1), titel, eretitel; (2) kenmerkende noot: het P. „voldoende”; (3) taalk. : het gezegde, dat wat van het onderwerp gezegd wordt (hij loopt), P.snomen: naamwoordelijk deel van het gezegde.

(< Lat. praedicatunr, < praedicare = vermelden). Lett. Wat van iets gezegd wordt. Math. gebruikt voor termen, die een verband tussen twee dingen uitdrukken, b.v. gelijk aan, groter dan, congruent met.

o. praedicaten (Lat. praedicatus = het uitgezegde: naam; ambts- of eretitel; spraakk. gezegde; inz. naamwoordelijk deel van het naamw. gezegde; cijfer, beoordeling): het praedicaat „voldoende” behalen.

ambts- of eeretitel vóór een naam.

➝ Gezegde. Voor psychologisch gezegde, ➝ Onderwerp.

Praedicaat - datgene wat in een oordeel (S is P) van het subject gezegd, beweerd wordt, b.v. een paard (S) is een dier (P).— Bij een examen kan de verleende graad het praedicaat ,,cum laude” (met lof) verkrijgen. Wanneer iemand een titel wordt toegekend, kan deze laatste p. heeten.

Praedicaat - titel, eerenaam.

gezegde, datgene wat aan een onderwerp wordt toegekend; ook titel, graad.