Wat is de betekenis van Praal?

(1978) (sold.) aanspreekvorm voor een korporaal. Vgl. adje*; brigges*; cap*; kapper*; korp*; luit*; rit*; sant*; taris*. • (Henk Salleveldt: Het woordenboek van Jan Soldaat. 1978) • En ruim voor de opkomst van turbotaal hield men het in het leger bij voorkeur al kort en bondig: ‘luit, praal’ (voor luitenant en korporaal), &l...

Praal - aanspreekvorm voor een korporaal.

praal - zelfstandig naamwoord 1. overdadige versiering ♢ de begrafenis was met veel uiterlijke praal omgeven Zelfstandig naamwoord: praal de praal Synoniemen opsmuk Tegenstellingen eenvoud

prag, luister, vertoon, gepraal, pronk, spog; skitter.

s., priel, prael, preal, pronk, staesje; ijdele —, wyn en fearren.

v., pracht, pronk, vertoning, luister: veel praal vertonen, ten toon spreiden; met of in alle pracht -en praal schitteren.

v. (pronk, luister, vertoon).

(pra:l) v. glanzende heerlijkheid : vertonen, ten toon spreiden; met, in schitteren. Syn.→: luister.

v./m., 1. (abstract) vertoon van pracht, pronk, luister: vorstelijke praal; met of in alle pracht en schitteren; 2. (concreet) datgene waarmee men pronkt, pracht, rijke tooi, luister: uiterlijke praal.