Petitio principii
[Lat.] (logica) bewijs door middel van de stelling die men juist moet bewijzen.
Van Dale Uitgevers (1950)
(Lat.), v., bewijsgrond die ten onrechte als reeds bewezen aangenomen wordt, maar zelf eerst bewezen dient te worden, schijngrond; dit is een petitio principii, dit is juist de vraag.
Jacon Kramers Jz (1948)
(Lat.) het aanvoeren van iets als bewijsgrond, dat zelf eerst bewezen moet worden of wat juist de vraag is.
John Kooy (1933)
(Lat. = terugneming v/h beginsel), i/d wijsbegeerte bewijsvoering door v/h te bewijzene als vaststaand uit te gaan.
Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)
(Lat., — vraag naar den grond) is het → paralogisme, waarbij als bewezen wordt verondersteld, hetgeen bewezen moet worden. Lit.: J. Th. Beysens, Logica (31923, 265-273).
Jozef Verschueren (1930)
(pe’ti:sio prin'si:pii) [Lat.] gebrek in de logische bewijsvoering, waarbij men de te bewijzen stelling als uitgangspunt bezigt.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: