S. van Ameringen (1962)
het voortschrijden van twee of meer stemmen met eenzelfde intervalafstand, in het bijzonder de kwint- en octaafafstand. Deze techniek werd vaak gebruikt in de eerste meerstemmigheid ("organum). maar sinds de 14de eeuw door de theoretici verboden. Zarlino (1558) verbood zelfs grote tertsen. Sedert het impressionisme werd de parallelbeweging wee...
Van Dale Uitgevers (1950)
v. (-en), (muz.) het voortgaan van een stem in dezelfde of in een evenwijdige beweging als een andere.
Mr. G. Keller en Philip Kruseman (1932)
(lat.: motus rectus), de voortschrijding van 2 of meer stemmen in dezelfde richting, zoowel stijgend als dalend. Z. Parallellen.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Parallelbeweging, - in de muziek, het zich voortbewegen in dezelfde richting van twee of meer zelfstandige stemmen (partijen). In de oude harmonieleer was de p. in octaven en kwinten ten eenenmale verboden. Tegenwoordig wordt aan dat verbod niet meer de hand gehouden.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
v. (-en), 1. evenwijdige leiding van bewegende delen; 2. (muziek) het voortgaan van een stem in dezelfde of in een evenwijdige beweging als een andere.
J. Kramer (1908)
muz., een bewegen van twee of meer stemmen in dezelfde richting (motus rectus). Reine quinten, reine octaven en groote tertsen in P. zijn vólgens de theorie onaesthetisch (relatio non harmonica).
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
