Palatijn
[Lat. palatinus; zie paladijn] paltsgraaf (zie palts).
Wat is de betekenis van Palatijn?
Archeologische Encyclopedie
H. Arends (1962)
Palatijn
Een v.d. 7 heuvels v. Rome met de oudste vestigingen v.d. stad; later residentie der Rom. keizers, vanwaar het woord paleis.
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Palatijn
m., naam van een der zeven heuvelen van Rome, Mons Palatinus, tevens het oudste gedeelte der stad.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
palatijn
m. -en (Fr.palatin,Lat.palatinus: paltsgraaf; ook: de naam v. e. Hongaarsen hogen ambtenaar).
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Palatijn
(Lat.: Mons Palatinus, god(in) Pales), een van de zeven heuvels van Rome, vanaf de 8e eeuw v.C. bewoond. De Palatijn werd de woonplaats van vooraanstaande republikeinen en Romeinse keizers vanaf Augustus. Op de Palatijn staat een aantal bekende domus, o.a. de Domus Augustana, de Domus Flavia, de Domus Tiberiana, het huis van Livia met muurschilde...
Gerelateerde zoekopdrachten