pagina - zelfstandig naamwoord uitspraak: pa-gi-na 1. één kant van een blad uit een boek of tijdschrift ♢ je vindt de foto op pagina 30 Zelfstandig naamwoord: pa-gi-na de pagina de pagin...

bladzijde

[Lat.], v./m. (-’s), 1. bladzijde, zowel met betrekking tot de volgorde als tot het oppervlak: — 16; een advertentie over de hele —; 2. de gezette tekst die een bladzijde vormt: toen Jaap zijn eerste — leerde zetten.

bladzijde

(Lat.), v. (-’s), 1. bladzijde. 2. (boekdr.) de gezette lettertypen die samen een bladzijde vormen: de pagina, opbinden, het zetsel stevig met een touwtje omwinden, zodat het een geheel wordt.

(Lat.) v. bladzijde.

v. pagina’s, paginaatje (Lat. bladzijde; typ. de gezette lettertypen, die een bladzijde vormen); z. p. of pag.; paginatitel m. -s (opschrift boven elke pagina, vermeldende de titel van het boek).

in de typographie het bedrukt gedeelte van de bladzijde van een boek, of een stuk zetsel, bestaande uit losse lettertypen of zetmachineregels, tot een p. gevormd.

Bladzijde.

Pagina - bladzijde.

Pagina - v. (-’s), bladzijde; (boekdr.) de pagina opbinden, het zetsel stevig met een touwtje omwinden, zoodat het een geheel wordt.