Wat is de betekenis van oriëntatie?

oriëntatie - zelfstandig naamwoord uitspraak: o-ri-en-taat-sie 1. het bepalen op welke plaats je bent ♢ mijn oriëntatie was niet zo goed: ik liep de verkeerde kant op Zelfstandig naamwoord: o-ri-en-taat-sie de oriënt...

[Fr. orientation] het oriënteren of georiënteerd zijn.

plaatsbepaling; gerichtheid; voorlichting

oriëntatie - De relatieve positie van iets, meestal ten opzichte van een relatieve richting.

het zich wenden naar het Oosten bij het gebed, bijzonder het bouwen van een kerk met haar lengte-as in westoostelijke richting, zoodat de ingang zich in het Westen, ’t hoofdaltaar zich in ’t Oosten bevindt. Zie ook Heilige Linie.

Richting naar het oosten. Kerken van middeleeuwse oorsprong zijn in Frl. georiënteerd volgens de ‘heilige linie’, zij hebben het koor (Fr.: de koer, koets, koetsein; ook: bollestâl) aan de oostkant. De 0. komen we in alle heidense godsdiensten tegen. Wrsch. richtte men zich naar de opkomende zon. Het O.T. kent de 0. ook. In...

plaatsbepaling

...

(<Fr.), v., 1. het zich oriënteren; 2. (R.-K.) het bouwen van een kerk met haar lengteas gekeerd naar het Oosten.