oriëntatie
oriëntatie - zelfstandig naamwoord uitspraak: o-ri-en-taat-sie 1. het bepalen op welke plaats je bent ♢ mijn oriëntatie was niet zo goed: ik liep de verkeerde kant op Zelfstandig naamwoord: o-ri-en-taat-sie de oriënt...
Muiswerk Educatief (2017)
oriëntatie - zelfstandig naamwoord uitspraak: o-ri-en-taat-sie 1. het bepalen op welke plaats je bent ♢ mijn oriëntatie was niet zo goed: ik liep de verkeerde kant op Zelfstandig naamwoord: o-ri-en-taat-sie de oriënt...
Getty Research Institute (1990)
oriëntatie - De relatieve positie van iets, meestal ten opzichte van een relatieve richting.
Professor mag. dr. J.B. Kors o.p. (1967)
het zich wenden naar het Oosten bij het gebed, bijzonder het bouwen van een kerk met haar lengte-as in westoostelijke richting, zoodat de ingang zich in het Westen, ’t hoofdaltaar zich in ’t Oosten bevindt. Zie ook Heilige Linie.
Prof. Dr. J.H. Brouwer (1958)
Richting naar het oosten. Kerken van middeleeuwse oorsprong zijn in Frl. georiënteerd volgens de ‘heilige linie’, zij hebben het koor (Fr.: de koer, koets, koetsein; ook: bollestâl) aan de oostkant. De 0. komen we in alle heidense godsdiensten tegen. Wrsch. richtte men zich naar de opkomende zon. Het O.T. kent de 0. ook. In...
Van Dale Uitgevers (1950)
(<Fr.), v., 1. het zich oriënteren; 2. (R.-K.) het bouwen van een kerk met haar lengteas gekeerd naar het Oosten.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: