Wat is de betekenis van Oratorisch?

bn. bw., redekunstig: hij heeft een groot oratorisch talent; — zoals eigen is aan redenaars : de oratorische galm; — een oratorische vraag, die in een rede gebruikt wordt om iets te doen erkennen en waarop geen antwoord verwacht wordt: is het nog nodig te zeggen... ?

[Lat. oratorius] redekunstig, op de wijze van een redenaar; oratorische vraag, vraag in rede gesteld waarop men geen antwoord verwacht omdat het voor de hand ligt.

redekunstig

met redenaarstalent; in redenaarstrant; in verheven trant.

op redenaarstrant; met redenaarstalent.

als een redenaar, met redenaarstalent.

(< Lat. orator = redenaar), wat eigen is aan een redenaar, zijn stijl en affecten. → Oratorie.

(ora’to:ris) bn. en bw. redekundig : hij heeft een groot talent; spreken.

bn. en bw., redekunstig: hij heeft een groot oratorisch talent; zoals eigen is aan redenaars: oratorische wendingen; een oratorische vraag, die in een rede gebruikt wordt om iets te doen erkennen en waarop geen antwoord verwacht wordt, b.v. is het nog nodig te zeggen ...?