Wat is de betekenis van Onzelfstandig?

adj., ûnselsstannich.

bn. (-er, -st), geen zelfstandigheid bezittende: een onzelfstandige vrouw; een schaar van onzelfstandige volgelingen; — (spraakk.) onzelfstandige achtervoegsels, die op zichzelf geen lettergreep vormen.

bn. (geen zelfstandigheid bezittende): een schare van onzelfstandige volgelingen.

(onzelf'standəch) bn. en bw. (-er, -st) 1. geen zelfstandigheid bezittend ; -e volgelingen. 2. Taalk. niet meer te herkennen als zelfstandig woord zoals het vroeger was : in bloemist is -ist een achtervoegsel.

bn. (-er, -st), geen zelfstandigheid bezittend: een persoon; (spraakk.) onzelfstandige achtervoegsels, die op zichzelf geen lettergreep vormen; (recht) onzelfstandige verbintenis, bijkomende verbintenis.

...

bn. (-er, -st), geene zelfstandigheid bezittende: het harde lot der afhankelijke en onzelfstandige vrouwen; eene schaar van onzelfstandige volgelingen; (sprk.) onzelfstandige achtervoegsels. ONZELFSTANDIGHEID, v.

...