Onwelvoeglijk
adj. & adv., ûnfoech.
Wat is de betekenis van Onwelvoeglijk?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Onwelvoeglijk
bn. bw. (-er, -st), in strijd met de welvoeglijkheid: ik geloof niet, dat zij mijn opmerking onwelvoeglijk vond: onwelvoeglijke taal; zich onwelvoeglijk kleden.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
onwelvoeglijk
bn., bw. (strijdig met de welvoeglijkheid): onwelvoeglijke taal; zich onwelvoeglijk gedragen.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
onwelvoeglijk
(onwel'voechək) bn. en bw. (-er, -st) strijdig met de welvoeglijkheid : iets vinden; zich kleden.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
onwelvoeglijk
bn. en bw. (-er, -st), niet netjes: ik geloof niet, dat zij mijn onwelvoeglijk opmerking vond; zich onwelvoeglijk kleden.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
Onwelvoeglijk
bn. bw. (-er, -st), in strijd met de welvoeglijkheid : ik geloof niet, dat zij mijne opmerking onwelvoeglijk vond; onwelvoeglijke taal; zich onwelvoeglijk kleeden. ONWELVOEGLIJKHEID, v. het onwelvoeglijk zijn; — (mv. ...heden), eene onwelvoeglijke, onbetamelijke uiting of daad.
Gerelateerde zoekopdrachten