Wiktionary (2019)
onverstoorbaar - Bijvoeglijk naamwoord 1. zonder de aandacht te verliezen, moeilijk van zijn stuk te brengen ♢ Hij heeft een vrij onverstoorbare manier van doen. onverstoorbaar - Bijwoord 1. op onverstoorbare wijze ♢ Hij zat onverstoorbaar te...
Muiswerk Educatief (2017)
onverstoorbaar - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-ver-stoor-baar 1. zonder zich af te laten leiden, niet gauw van streek ♢ onverstoorbaar gaat hij altijd zijn gang Bijvoeglijk naamwoord: on-ver-stoor-baar ... is o...
Fa. A.J. Osinga (1952)
adj. & adv., ûnforsteurber; — blijven, hyt noch kâld wurde, (altyd) deselde bliuwe, oars noch oars wurde, der lykmoedich ûnder bliuwe.
Van Dale Uitgevers (1950)
bn. bw., niet door een of ander afgebroken kunnende worden: onverstoorbare rust; met onverstoorbare kalmte; — (van pers.) door niets uit zijn evenwicht te brengen; — bw.: hij rookte onverstoorbaar door ; een onverstoorbaar goed humeur.
M. J. Koenen's (1937)
bn., bw. (niet te storen): een onverstoorbaar geluk; met onverstoorbare kalmte; met onverstoorbaar zelfbehagen; hij rookte onverstoorbaar door.
Jozef Verschueren (1930)
(onvər'sto:rba:r) bn. (...bare) en bw. niet te storen, onverstoord : een ...bare rust; hij rookte door.
J.H. van Dale (1898)
bn. bw. niet verstoord, niet door iets onaangenaams kunnende afgebroken worden: onverstoorbare rust; met onverstoorbare kalmte; — bw. hij rookte onverstoorbaar door; een onverstoorbaar goed humeur. ONVERSTOORBAARHEID, v. .
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
