Wat is de betekenis van Onterend?

onterend - Werkwoord 1. onvoltooid deelwoord vanonteren

bn. (-er, -st), waardoor de eer gekrenkt wordt, schandelijk: een onterende beschuldiging; — een onterende straf, waarmee het verlies van zekere burgerlijke rechten verbonden is.

bn. (schande aandoend): een onterend vonnis.

bn. (-er, -st), waardoor de eer gekrenkt wordt, schandelijk; een onterende straf, waarmee het verlies van bepaalde burgerlijke rechten verbonden is.

bn. (-er, -st). Zie ONTEREN.