Wat is de betekenis van oecologie?

zie ecologie.

ecologie (vero.)

(G., oikos = huis; logos = leer, wetenschap), de wetenschap die de betrekkingen bestudeert van het organisme (plant of dier) met het biotische (levende, dus andere dieren of planten) en abiotische (bodemgesteldheid en klimaat) milieu. De autoecologie gaat uit van het organisme; de synoecologie van het milieu.

wetenschap van de verhouding van planten of dieren tot hun omgeving en van de verhoudingen van planten- en dierenwereld onderling,

ecologie, zie aldaar

v., onderdeel der biologie dat de verhouding bestudeert van levende organismen ten opzichte van de levende en niet-levende buitenwereld (temperatuur, licht enz.).

leer der relaties tussen levende wezens onderling en tussen hen en hun milieu.

studie der betrekkingen van levende organismen tot de niet-levende (temperatuur, licht enz.) en levende buitenwereld (mimicry, parasitisme, symbiose).

(1, bij de dieren), afgeleid van het Griekse woord oikos, woonplaats, en logos, leer, is de wetenschap die de verhouding van de dieren tot hun omgeving tot onderwerp heeft. Men kan daarbij óf de invloed nagaan, die het individu van zijn levenloze omgeving ondervindt (auto-ecologie), óf ook de invloed van de levende omgeving daarbij be...