Neogeen
bn., (geol.) neogene vorming, de jongste afdeling van de tertiaire vorming, in tegenstelling met eogene vorming.
Wat is de betekenis van Neogeen?
Nederlandstalige WikiWoordenboek
Wiktionary (2019)
Neogeen
Neogeen - Zelfstandignaamwoord 1. (geologie) neogeen (in de vóór 2006 gangbare schrijfwijze)
(uitgelicht)
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Woordenboek vreemde woorden
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
Neogeen
[v. Gr. neos = nieuw, en gennan = voortbrengen] samenvattende benaming voor de twee jongste afdelingen van het Tertiair, nl. Mioceen en Plioceen.
Biologische encyclopedie
G. Th. van Kempen (1974)
Neogeen
(G., genos = het gewordene). Boven- of Jongere Tertiair, verzamelnaam van Mioceen, Plioceen en Pleistoceen, ➝ geologische tijdschaal.
De Kleine Winkler Prins
Winkler Prins (1949)
Neogeen
(Gr., neos, nieuw, genesis, wording), in de geologie naam voor de bovenste afdeling van het Tertiair en onderverdeeld in Mioceen en Plioceen.
Modern Woordenboek
Jozef Verschueren (1930)
Neogeen
(neo'ge:n) [Gr. genos, geboorte] 1. o. Aardk. een der twee hoofdafdelingen van het Tertiair, die het Mioceen en Plioceen omvat. 2. neogeen bn. (...gene) van, betreffende het Neogeen ; een ...gene vorming. Tgst. Eogeen.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Neogeen
[Gr. neos, nieuw, genos, geboorte, wording], term voor de twee jongste perioden van het Tertiair: het Mioceen en Plioceen. Neogeen staat tegenover Paleogeen.
Groot woordenboek der Nederlandsche taal
J.H. van Dale (1898)
Neogeen
Neogeen bn. (geol.) neogene vorming, de jongste afdeeling van de tertiaire vorming, in tegenstelling met eogene vorming.
Gerelateerde zoekopdrachten
