Wat is de betekenis van Naïviteit?

[Fr.], v., 1. natuurlijke openhartigheid, onschuld, ongekunstelde eenvoud: kinderlijke naïveteit; 2. onnozelheid: naïveteit sluit altijd in een gebrek aan kritiek en aan bewuste doordenking; 3. (-en), uiting van naïveteit: hij zegt van die naïveteiten, dat je wel om hem lachen moet.

naïviteit - v., ongedwongenheid, argeloosheid; natuurlijke openhartigheid.

eigenschap van het naïef zijn d. i. natuurlijk zijn of doen) eenvoud, onschuld, argeloosheid, onbevangenheid; naïef, natuurlijk, niet denkende aan conventie of gewoonte en daarmee onbewust in strijd komend, onbevangen.

natuurlijkheid, onschuld.

...

Naïviteit, afkomstig van het Latijnsche woord nativus (aangeboren, natuurlijk), beteekent den ongekunstelden toestand van gewaarwordingen en gedachten van een argeloos en opregt gemoed, hetwelk die gewaarwordingen en gedachten onverbloemd openbaart, zonder zich angstvallig te voegen naar conventionéle gemanierdheid. Het naïve is het ongekunstelde i...