Wat is de betekenis van meewarig?

meewarig - Bijvoeglijk naamwoord 1. (al of niet geveinsd) medelijden tonend ♢ Met een meewarige blik gaf hij de student het huiswerk met een onvoldoende terug. Woordherkomst Samenstellende afleiding van mee en waar met het achtervoegsel -ig

meewarig - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: mee-wa-rig 1. met een beetje medelijden ♢als ik vertel dat ik geen huis heb, word ik meewarig aangekeken 2. een beetje spottend ♢Joeri keek me meewari...

medelydend.

adv., meilydsum, meilijich, meilijend, bigien.

...

bn. bw. (-er, -st), deelnemend, met medegevoel (zwakker dan medelijdend): op meewarige toon; hij zag hem aan met meewarige blikken.

bn., bw.; vroeger: vriendelijk, minzaam; barmhartig; thans: zacht-medelijdend; vriendelijk-medelijdend; spreken op meewarige toon; hij keek hem meewarig aan.

(me'wa:rәch) bn. en bw. (-er, -st) [mede + waar, oprecht, vriendelijk] 1. Veroud. vriendelijk, minzaam. 2. deelnemend, medelijdend : met iets -s in haar stem; kijken.

Warig is een afl. van een oud woord, dat vriendelijk, zacht beteekende. Meewarig wil dus oorspr. zeggen: vriendelijk met of jegens iemand zijn; bijv. Hooft schrijft nog: „Philips II was noch meewarig noch spraakzaam. „Een ander dichter zegt: „Aan mijn minlijke en meewarige Echtgenoote/’ En Vondel schrijft: „De Godheid...