Wat is de betekenis van magnetische inductie?

magnetische inductie - Zelfstandignaamwoord 1. (elektrotechniek) de magnetische flux per oppervlakte-eenheid (eenheid: Wb/m²) Synoniemen magnetische fluxdichtheid

➝Inductie; Magnetisme.

Noemt men de werking van een magneet op een onmagnetisch stuk ijzer of staal, dat magnetische eigenschappen verkrijgt.

Magnetische inductie - Wordt in de nabijheid van een magneet b.v. een stuk ijzer geplaatst, dan verkrijgt dit tengevolge van m. i. magnetische eigenschappen; er vormen zich magneetpolen in het aanvankelijk onmagnetische ijzer en wel ontstaat een Zuidpool in de naar den magneet toegekeerde zijde van het ijzer, wanneer het ijzer in de nabijheid van d...

1. vectorgrootheid, symbool B, die in elk punt van een magnetisch veld de richting heeft van de veldlijnen en waarvan de grootte gedefinieerd wordt door de kracht (dF) die het veld op een geleider met lengte ds, waardoor een elektrische stroom i loopt, uitoefent: dF = i(ds x B); 2. het verschijnsel dat een stuk ijzer of ander ferromagnetisch materi...

zie Inductie.