Wat is de betekenis van kwijlen?

(18e eeuw) (inf.) zeurderig praten. • Jy sout drie maanden aan malkaar knoopen, met kwijlen, en snappen, ... (Hendrik van Halmael: De panlikker. Blyspel. 1704) • Want, wat deze wereld, wat deze maatschappij tot zulken ergerlijken chaos maakt, zijn schuld is het: hij laat betijen, hij bekommert zich om niets, hij voelt zich volmaakt tevre...

kwijlen - Werkwoord 1. een vloed van speeksel dat uit de mond loopt ♢ De hond kwijlde bij het zien van het voedsel.

kwijlen - regelmatig werkwoord uitspraak: kwij-len 1. speeksel uit je mond laten lopen ♢ de baby kwijlt Regelmatig werkwoord: kwij-len ik kwijl jij/u kwijlt ...

(kwijlde, heeft gekwijld), kanten, vierkant kappen (boomstam). Ba Josen was sterk toen hij jong was. Niemand kon de grote zaag zo trekken als hij, niemand zo goed hout kwijlen (Hijlaard 13). - Etym.: Vgl. S kweri (van E to square) = id. Oudste vindpl. Spalberg 1899; 1979: 85. P.F. Roos (1804, cit. volgens Lichtveld & V. 207) schrijft kweelen, T...

v., flybje; -d, fliberich.

...

kwijlde, h. gekwijld (zeveren; zeuren, zaniken): het tanden krijgend kind doet niets dan kwijlen.

(kwijlde, heeft gekwijld) kwijl laten lopen, zeveren: een kindje met een -de mond.

(kwijlde, heeft gekwijld), (ook: zeveren), kwijl uit de mond laten lopen.