Wat is de betekenis van Krakken?

(1979) (mar. en jeugd) copuleren, neuken. Syn.: krikken*. • Je zult maar kersvers uit Turkije hier aankomen, en iedereen op de tv over krakken en wippen en kittelaars en what have you horen praten dat het een aard heeft. (Algemeen Dagblad, 22/11/1994) • Van 't Hek: 'Als je file niet genoemd wordt op de radio geloven ze je niet. Want dan...

krakken - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord krak

krakken - neuken. Jeugdtaal [1979].

(krakte, heeft en is gekrakt), 1. het geluid „krak" maken; een krak krijgen, barsten, scheuren: het glas krakte ; 2. (gew., veroud.) breken, knakken.

krakte, is (1), heeft (2) gekrakt; 1. een krak krijgen, barsten: het glas krakte; 2. doen barsten, ook fig.: de gezondheid krakken.

(krakkən) (krakte, gekrakt) 1. (heeft) (met een krak) breken : een bloem, iemands macht, zijn gezondheid -. 2. (is) (met een krak) een scheur krijgen : de boog krakt.

...

Krakken (krakte, heeft en is gekrakt), geknakt worden, een krak krijgen, barsten, scheuren: het glas krakte; — (w. g.) zijn invloed werd daardoor gekrakt, werd geknakt, verminderde; (iets) een krak geven.

Krakken, ow. (B. bw. ow.) gel. (ik krakte, ben gekrakt), geknakt worden, eenen krak krijgen, zijnen invloed zien verminderen; barsten, scheuren.