Wat is de betekenis van kloterig?

1) (1971) (plat) dwaas; onnozel; onhandig. • Van de pacifisten en de kabouters. Je ziet 't direct: lang haar, bleke harses, zo'n kloterig baardje. (Vrij Nederland, 18/12/1971) 2) (19e eeuw) (plat) beroerd; miserabel; naar; vervelend; zeurderig. • „Doe niet kloterig", zei de Rooie. „Het begint pas". ... (Piet...

kloterig - Bijvoeglijk naamwoord 1. (pejoratief) heel vervelend ♢ Het was een kloterige avond, het regende, de band van zijn fiets was lek en ik was nog ziek ook. Woordherkomst afleiding van klote met het achtervoegsel -erig Synoniemen beroerd, miserabel, ellendig

...

...