Wat is de betekenis van klonterig?

klonterig - Bijvoeglijk naamwoord 1. met klonten ♢ Hoe goed hij ook probeerde om een mooi glad beslag te maken voor de pannenkoeken, het bleeft klonterig. Woordherkomst afleiding van klonten met het achtervoegsel -ig Antoniemen glad, egaal

met of vol klonte.

adj., klonterich, kluterich.

bn. (-er, -st), met of vol klonters : de pap is klonterig.

bn. (met of vol klonters): klonterige pap.

bn. (-er, -st) met, vol klonters : de pap is -.

bn. (er, st), met of vol klonters: de pap is —.

...

KLONTERIG, bn. (-er, -st), met klonters: de pap is klonterig.