Wat is de betekenis van klieven?

klieven - Werkwoord 1. (ov) langs een scherp breukvlak in tweeën hakken ♢ Ik moet nog wat brandhout klieven.

v., kleauwe.

(kliefde, heeft gekliefd, Zuidn. ook kloof, gekloven), 1. (meest Zuidn.) kloven, splijten wat tegenstand biedt door slaan of houwen: hout, diamant klieven; 2. vaneen doen gaan, splijten door zich snel te bewegen door (met de gedachte dat daarbij de scheiding niet blijft bestaan): de vogel klieft de lucht; het schip klieft de baren...

kliefde, h. gekliefd (met kracht vaneen scheiden): het schip klieft de golven. Opm. Klieven wordt gebruikt, als de scheiding onmiddellijk weer teniet gaat; zie kloven.

('kli:vən) (kliefde, heeft gekliefd) met kracht vaneenscheiden : hout -; de vogel klieft de lucht, het schip de golven. → haar. Syn. kloven, splijten.

I. (kliefde, heeft gekliefd), 1. (overg.) vaneen doen gaan, splijten door zich snel te bewegen door (met de gedachte dat daarbij de scheiding niet blijft bestaan) : de vogel klieft de lucht; het schip klieft de baren; 2. (onoverg.) zich laten splijten; II. (gew.) (kloof, heeft gekloven), (overg.) splijten van hout.

van den Germ. wt. klub; met een scherp werktuig bewerken; splijten. Verwant zijn: klooven en kluiven.

...

...