Wat is de betekenis van Kitsen?

kitsen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kits

Govert; ged. Rotterdam 5 januari 1766. Huwde 29-6-1788 te Rotterdam met F. Jansen (uit Maastricht). Wordt genoemd, ‘mr graveur en instrumentmaker’ in het Kohier van het Patentrecht 1806-1808, deel II, fol. 80, te Rotterdam. Leerling van D. Langedijk en M. de Sallieth. Etser en graveur, schilderwerk niet bekend. Heeft o.m. gegraveerd na...

(kitste, heeft gekitst), (gew.) 1. ketsen (onoverg. en overg.) 2. keilen, kiskassen; 3. overgeven; speeksel uitschieten door de tanden; 4. (mets.) bakstenen met de troffel bekappen.

I. kitste, h. gekitst (vocht b.v. speeksel straalsgewijze tussen de tanden door uitspuwen, klanknabootsing); II. kitste, h. gekitst (spijbelen); gew.

Speeksel schieten door de tanden. Platte steentjes over het wateroppervlak keilen (kiskassen, schoffelen).

('kitsen) (kitste, heeft gekitst) [klnb.] 1. speeksel door de tanden uitschieten. 2. keilen, kiskassen.

KITSEN, (kitste, heeft gekitst), speeksel uitschiefcen door de tanden; — afschieten (met gedruisch); keilen met een platten steen langs het vetter gooien, kiskassen. KITSING, v. het kitsen, keilen.