Wat is de betekenis van Kielen?

kielen - Werkwoord 1. (scheepvaart) zijdelings scheef in het water komen te liggen, al of niet om reparaties uit te voeren 2. (verouderd) kietelen kielen - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord kiel

Wig.

om reparaties aan de bodem van een schip te kunnen verrichten of de bodem te reinigen of te schilderen, werd het schip vroeger vaak bij hoogwater op een vlakke, zandige kust gezet, zodat het bij laag water droog stond. Met kabels werd het schip dan aan de mast opzij getrokken, totdat de bodem vrijkwam: het schip lag „gekield”. Dit kon m...

kielen; kielhalen; veren krijgen; veren geven.

(kielde, heeft gekield), 1. een schip overzij halen, om er van onder het nodige werk aan te kunnen verrichten; ook gebruikt met het schip als onderw.; 2. kielhalen.

I. kielde, h. gekield (v. e. schip: overhalen op zijde om het te herstellen; naam van de straf: kielhalen): raderschepen kielt men niet; ook: het schip kielt moeielijk; II. wielen, rand om ’t land! Zeeuwse feestdronk, ter ere van de zeevaart, de landbouw (wielen) en de dijken; zie kiel I.

('ki:lən) (kielde, heeft gekield) 1. op zijn zijde leggen voor herstelling : een schip -. 2. → kielhalen.

Kielen, - het overzij halen van schepen aan een kielkade of kiellichter (zie fig.), een soort houten ponton met bok, om het schip onder water na te zien. Dit werd vroeger met houten schepen gedaan, toen nog geen droogdokken bestonden.

...