keerpunt - Zelfstandignaamwoord 1. plaats waar men om moet of kan keren 2. moment waarop de kansen keren en er een verandering plaatsvindt Woordherkomst samenstelling van keer(werkwoord) en punt Verwante begrippen wending

keerpunt - zelfstandig naamwoord uitspraak: keer-punt 1. moment van een beslissende verandering ♢ toen ik van school kwam was dat een keerpunt in mijn leven Zelfstandig naamwoord: keer-punt het keerpunt de keerpunten

KEERPUNT, o. (-en), punt, waar iets of iem. keert: de keerpunten van den zonsweg, die het verst van den evenaar verwijderd zijn; — (fig.) er is een keerpunt gekomen in zijne ziekte, de ziekte heeft eene andere wending genomen.

(meetk.) is een ➝ dubbelpunt met samenvallende raaklijnen.

(wisk.), punt waar een kromme zonder geleidelijke overgang weer terug gaat lopen; een dubbelpunt met 2 samenvallende raaklijnen.

o. (-en), 1. punt waar iets of iemand keert; de keerpunten van de zonneweg; punt waar een kromme lijn plotseling van richting verandert; dode punt van een beweging; 2. ogenblik waarop een plotselinge wending in de ontwikkeling van een reeks gebeurtenissen, een proces of verloop, plaatsvindt: een in de geschiedenis.

('ke:r) o. (-en) I. Eig. 1. Algm. punt waar iemand of iets omkeert. 2. Inz. punt van de zonneweg, het verst van de evenaar verwijderd, waar de zon schijnbaar terugkeert. II. Metf. tijdstip waarop een beslissende verandering plaatsgrijpt : een in de geschiedenis; het van een ziekte.