Kanniet is dood, die ligt op het kerkhof
dooddoener op het gezegde ‘dat kan ik niet’, wanneer er iets beslist moet gebeuren. ‘Nee... genoeg... Ik kan niet meed, steunde het domineeskind, zich vastgrijpend aan Jim, die met het hoofd op de tafel lag te happen naar lucht. ‘Kan niet is dood!’, wreed hield Ken aan. (Willem van Iependaal: Kluivenduikers Doedeldans, 1937)
