Jurisprudentie, letterlijk rechtsopvatting, is het geheel van uitspraken die door (Nederlandse) rechters zijn gedaan. Jurisprudentie is dus een verzamelterm. Het gaat om uitspraken, arresten en vonnissen die gedaan zijn door rechters van rechtbanken, het gerechtshof en de Hoge Raad. Het doel van jurisprudentie is om de rechterlijke uitspraken systematisch te kunnen verdelen om zo wetgeving te bundelen. Dit is belangrijk, want vorige uitspraken zijn (in Nederland) een rechtsbron. De jurisprudenti...

Geheel van uitspraken van rechters. De jurisprudentie vormt een richtlijn voor de rechtspraak in latere, soortgelijke gevallen.

(geheel van) rechterlijke uitspraken; rechtspraak.

Jurisprudentie is de geldende opvatting van de rechtspraak (in het bijzonder van de Hoge Raad) over een juridische kwestie.

Uitspraken van rechters.

Jurisprudentie is toegepast recht, ook: rechtsopvatting van de rechterlijke macht, blijkend uit genomen beslissingen.

Rechtspraak; beslissingen afkomstig van een rechter of rechtscollege.

Rechtsbron, verzamelnaam voor uitspraken van rechtsprekende instanties.

jurisprudentie - zelfstandig naamwoord uitspraak: ju-ris-pru-dent-sie 1. eerder genomen beslissingen van rechtbanken ♢ uit de jurisprudentie blijkt dat je hiervoor meestal een hoge straf krijgt Zelfstandig naamwoord: ju-ris-pru-dent-sie de jurisprudentie de jurisprudenties Synoniemen rechtspraak

jurisprudentie - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) het geheel van uitspraken van rechters Verwante begrippen rechtsgeleerdheid, rechtspleging

JURISPRUDENTIE, v. oorspr. rechtsgeleerdheid; — (thans) rechtsopvatting van de rechterlijke macht, blijkende nit de genomen beslissingen: de jurisprudentie van den Hoogen Raad; de jurisprudentie der provinciale hoven, enz.

Jurisprudentie, - 1) in het algemeen rechtsgeleerdheid, 2) in het bijzonder rechtspraak als bron van kennis der rechtsgeleerde opvattingen.

Jurisprudentie - rechtsgeleerdheid ; in de praktijk bezigt men dit woord, om de leer, door rechterlijke uitspraken gehuldigd, aan te duiden.

jurisprudentie - v., rechtsgeleerdheid ; beginselen, volgens welke recht wordt gesproken.

De meest algemeene beteekenis van dit woord is rechtsgeleerdheid, vervolgens rechtspraak en in het bijzonder de rechtsopvatting gehuldigd door personen of colleges met de rechtspraak belast, blijkende uit genomen beslissingen. De j. (rechtsopvatting) vooral van den Hoogen Raad, (in België het Hof van Verbreking) als hoogste instantie, is van groot belang; hieruit kan in vele gevallen reeds bij voorbaat het al of niet slagen eener vordering worden bepaald. Door rechtsgeleerden van dezen tijd...