Wat is de betekenis van intrige?

INTRIGUE (Fr.), v. (-s), 1. kuiperij, opzet van slinkse middelen en arglist ter bereiking van een doel; 2. verwikkeling; knoop (van een toneelstuk enz.): de intrigue van dit boek is zeer amusant.

intrige - Zelfstandignaamwoord 1. het tweede bedrijf van een grieks drama 2. een stiekem plan ♢ De intrigant had weer allerlei intriges bedacht. 3. de verhaallijn van een roman, toneelstuk of film ♢ Een soap staat bol van spannende intriges.

intrige - zelfstandig naamwoord uitspraak: in-trie-zje 1. stiekem, gemeen plan ♢ hij bedenkt allerlei intriges om zijn doel te bereiken 2. het geheel aan gebeurtenissen in een verhaal of film ♢...

Intrige is een verwikkeling van verhoudingen tussen mensen in een toneelstuk tot een probleem, ook wel plot genoemd, dat om een oplossing vraagt.

Lat.>: intricare = verwikkelen. Verwikkeling van verhoudingen tussen mensen in een toneelstuk tot een probleem, ook wel (→) plot genoemd dat om een oplossing vraagt.

[Fr. intrigue, van Lat. intricare; zie intrigeren] verwikkeling (van verhaal); kuiperij.

verwikkeling in een verhaal; kuiperij

knoop, verwikkeling (drama); skelmstuk, gekonkel.

intrige; verwikkeling (v. toneelstuk).