Interlocutoir
(interlocutoor) tijdens de behandeling (rechtsk.); zie interlocutie
Van Dale Uitgevers (1950)
(<Fr.), bn., een interlocutoir vonnis, tussenvonnis, waarbij de rechter, alvorens recht te doen, een bewijs, een onderzoek of een instructie beveelt (in het burgerlijk proces); ook als zn. o. (-en).
M. J. Koenen's (1937)
bn. (Fr. in vaste rechtst.): vonnis, tussenvonnis; interlocutoire beschikking, tussenbeschikking, (oi = oo).
J.H. van Dale (1898)
INTERLOCUTOIR, bn. een interlocutoir vonnis, beslissing in eene bijzaak van het proces.
Anthony Winkler Prins (1870)
Interlocutoir (Een) vonnis is zoodanig vonnis of bevelschrift, waarbij de regter, alvorens regt te doen ten principale — ’t welk geschiedt bij eind- of definitief vonnis —een bewijs, een onderzoek of eene instructie beveelt, waarvan de beslissing der hoofdzaak zelve kan afhankelijk zijn. Zoodanig interlocutoir kan worden uitgelokt door het verzoek...
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: