Wat is de betekenis van INCARDINATIE?

opneming van een geestelijke in een diocees

de daad, waardoor iemand onder de geestelijkheid (letterlijk: in de hengsels) van een → bisdom wordt opgenomen. Zie ook Excardinatie.

is het inlijven van iemand bij de clerus van een bisdom, apostolisch vicariaat of prefectuur door de desbetreffende bisschop, apostolisch vicaris of apostolisch prefect.

(<Lat.), v., (R.-K.) de (altijddurende) opneming van een geestelijke in een diocees.

Incardinatieis de opname onder de geestelijkheid van een bisdom. Zij heeft plaats: 1° door het ontvangen der eerste tonsuur; van dan af aan behoort de geestelijke tot dat bisdom, voor welks dienst hij de tonsuur ontving (C.I.C., can. 111 § 2); 2° door opname in een ander diocesaan verband, waarvoor vereischt is, dat de geestelijke eer...

Incardinatie - Tegenwoordig in de R.-K. Kerk de onvoorwaardelijke, altijddurende opname van een geestelijke in een diocees. Wanneer deze schriftelijk is gevolgd op de met een eed bekrachtigde belofte van den kant van den geestelijke, om in het diocees voor altijd te blijven, dan is de Bisschop van dat diocees bevoegd hem te wijden.

[Laatlat. incardinatio, inlijving], v., in het canonieke recht de opneming onder de geestelijkheid van een bisdom. (e) Volgens de beschikkingen van het canonieke recht moet elke geestelijke in een bepaald bisdom zijn opgenomen of deel uitmaken van een religieuze orde of congregatie. Wil een geestelijke overgaan naar een ander bisdom, dan is daartoe...