Wat is de betekenis van impedantie?

impedantie - Zelfstandignaamwoord 1. (elektrotechniek) de frequentieafhankelijke mate waarin een materiaal het passeren van elektrische lading bemoeilijkt (schijnbare weerstand) ♢ De impedantie is een complexe grootheid waarvan het reële deel de weerstand in de stroomkring vertegenwoordigt en he...

(v.), frequentieafhankelijke weerstand.

[lett.: hindering; zie impediëren] (elektriciteitsleer) bij wisselstroom een grootheid die het verband aangeeft tussen de stroomsterkte in een bep. keten en de spanning waarop deze keten is aangesloten, en van de frequentie van de spanning afhankelijk is.

wisselstroomweerstand

Wisselstroomweerstand, meestal uitgedrukt in ohm. Belangrijk bij aansluiting van verschillende apparaten op elkaar. Voor een zo effectief mogelijke signaaloverdracht moet er van impedantie-aanpassing sprake zijn.

(<Lat.), v., (electr.) bijzondere weerstand die wisselstromen ondervinden.

(= Eng. impedance; Lat. impedire = verhinderen, versperren; eig. de voetboeien aanleggen; < → in(1), + pes, gen. pedis = voet). Weerstand tegen stroming; spec. wisselstroomweerstand. Het begrip en het woord zijn van Heaviside (1850-1925).

1° Electrische impedantie. Bij een electrischen gelijkstroom bestaat tusschen de sterkte van den stroom in een geleider, den weerstand en het spanningsverschil tusschen de uiteinden een eenvoudig verband, gegeven door de wet van Ohm: stroomsterkte is gelijk aan het quotiënt van spanningsverschil en weerstand. Bij een wisselstroom geldt dit...

[→Lat. impedire, belemmeren], v. (-s), 1.(elektrotechniek), symbool Z, de verhouding van de wisselspanning over een deel van een circuit en de stroom door dat deel (e); 2. (akoestiek) de verhouding tussen de geluiddruk en het volumedebiet (e) (E) AKOESTIEK. Naast de algemene impedantie bestaan nog de specifieke akoestische impedantie, d.i. d...