hikken
hikken - Werkwoord 1. (inerg) een kort geluid voortbrengen door een onwillekeurige samentrekking van het middenrif ♢ Hij hikte nog een paar keer, maar gelukkig ging het over. Woordherkomst Klanknabootsing
Wiktionary (2019)
hikken - Werkwoord 1. (inerg) een kort geluid voortbrengen door een onwillekeurige samentrekking van het middenrif ♢ Hij hikte nog een paar keer, maar gelukkig ging het over. Woordherkomst Klanknabootsing
Muiswerk Educatief (2017)
hikken - regelmatig werkwoord uitspraak: hik-ken 1. een hikkend geluid maken, de hik hebben ♢ ik moet telkens hikken 1. ergens tegenaan hikken [er geen zin in hebben, het niet durven] ...
G. Th. van Kempen (1974)
gevolg van plotseling samentrekking (afplatting) van middenrif waardoor de borstholte groter wordt en lucht met grote kracht naar binnen wordt gezogen. De stemspleet sluit zich hierbij. De gestopte inademing veroorzaakt het kenmerkende geluid.
Van Dale Uitgevers (1950)
(hikte, heeft gehikt), een hikkend geluid maken ; de hik hebben: ik moet telkens hikken ; — (ook) snikken, nokken.
M. J. Koenen's (1937)
hikte, heeft gehikt; een hikkend geluid maken, de hik hebben: met een hikkende stem, stamelende, hakkelende.
Jozef Verschueren (1930)
(hikte, heeft gehikt) [Iter. hijgen] 1. de hik hebben. 2. oprispen. 3. stamelen, stotteren: met een -de stem.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: